Bugünlerde Amerika’da yayımlanacak bir kitaba makale yazıyorum. Aslında bana kalırsa yazdım, fakat ikide bir editörlerden geriye döndüğü için yazıyorum diyorum. Yanlış anlamayın, makalem içerik açısından beğenilmiş ancak sorun akademik yazma kurallarına uymamamdan, daha doğrusu uyamamamdan kaynaklanıyor. Ekibin akademisyen olmayan tek üyesiyim. Haliyle akademinin istediği yazım kurallarına uymakta zorlanıyorum. Bana kalsa kafama göre yazıp geçeceğim ama bu bilim insanları beni kendi halime bırakmıyorlar. Benim bu başına buyruk yazımda kullandığım bir tespit ifadesi editörün dikkatini çekmiş “buna atıf yapmalısın” dedi. ‘Başkasına ait değil, önceki bir yazımda kullanmıştım, bana ait’ deyince; “Gördün mü, senden önce biri o sözü kullanmış; Ünal Özmen’e atıf yapacaksın” dedi editörüm!   

Akademik çalışmalarda kullandığınız bilgiyi kimden/nereden edindiğiniz önemli. Kendinizden dahi olsa; buna bilim ahlakı diyorlar. Eleştirel Pedagoji dergisindeki makalelerinden birinin dipnotları çıkmayınca Prof. Dr. Nejla Kurul’un, atıf yaptığı insanlara karşı mahcup olacağını belirterek nasıl strese girdiğini görünce bu kurala fanatik denecek ölçüde bağlı olunabileceğini de anladım. Belki de Nejla Kurul’un hassasiyeti, bilgi hırsızlığının olağan sayıldığı; hırsızın bakan olduğu, üniversite yönettiği bir ülkede yaşıyor olmamızdan dolayı bana fanatik bir davranış gibi geldi.

Biz burada, tezini destekleyen bir tümcelik alıntıyı kaynak göstermeden kullananı hırsız sayarken elin oğlu öte taraftan başkasına ait bir savı tümüyle alıp “benim” diyebiliyor. Böyle bir olay son olarak Aydın Afacan’ın başına geldi. Bir dönem Türkiye’de misafir öğretim üyesi olarak da bulunmuş Azerbaycanlı Prof. Dr. Fuzuli Bayat adında biri, Aydın Afacan’ın Şiir ve Mitologya (Doruk Yayımcılık, Ankara, 2003) adıyla kitaplaştırdığı yüksek lisans tezini, hiçbir göndermede bulunmadan nerdeyse tümüyle aşırmış. Hoca, bu ülkede fikrin emekten sayılmadığından cesaret almış olmalı ki çaldığı bilgilerle Mitolojiye Giriş adında bir de kitap yayımlamış. Afacan, yüksek lisans tezini Bayat’ın kitabıyla karşılaştırmış, ben de bu karşılaştırmada gördüm ki yeni bir uluslararası bilgi hırsızlığı (intihal) vakıasıyla karşı karşıyayız.

Aydın Afacan, Hilmi Yavuz’un deyimiyle bu yağmacının peşine düşmüş, haklı olarak emeğini korumak istiyor. Fakat anladığım kadarıyla bu işi uluslararası boyutta takip etmek oldukça güç. Tek çare, Azerbaycan Milli Bilimler Akademisi üyesi de olan bu şahsı teşhir edip, Afacan’ı çalınmaya değer bilgi üretmesinden dolayı takdir etmek gibi gözüküyor.

Yorumlar